HISTORIA OPOLA W KILKU UJĘCACH
HISTORIA OPOLA W KILKU UJĘCIACH
Bezpłatne warsztaty fotograficzne
Dzięki wsparciu finansowemu ze środków Urzędu Miasta w Opolu, w dniach 3.09.2021 oraz 4.09.2021 odbyły się plenerowe warsztaty fotograficzne pt. "Historia Opola w kilku ujęciach".
Uczestnicy warsztatów korzystali z wiedzy fotografa Sławka Przerwy a także przewodnika - Wojciecha Kwietnia, który oprowadził ich po Opolu, opowiadając historie zgodne z wyznaczonymi trasami i odwiedzanymi obiektami. Niniejsza galeria powstała w celu prezentacji prac warsztatowych naszych uczestników. Zdjęcia opatrzone są historiami spisanymi przez przewodnika. Piękne zdjęcia, fajne kadry, ciekawe ujęcia - zapraszamy do podziwiania galerii.
Prowadzący fotograf: Sławek Przerwa
Przewodnik: Wojciech Kwiecień
Trasa: Tajemnice i legendy książęcej wyspy Pasieka
3.09.2021
Wokół Wieży Piastowskiej
Wieża Piastowska jest jednym z najstarszych zabytków militarnych w stylu gotyckim w Polsce. Obiekt był częścią w tym miejscu nieistniejącym zamkiem książąt piastowskich w Opolu. Wieża ostatecznej obronny na zamku piastowskim. W czasach ostatniego księcia opolsku-raciborskiego Jana II Dobrego wieża pełniła funkcje skarbca książęcego. Uratowana przed rozbiórką zamku piastowskiego w latach 1928-1932 m.in. argumentacją – „że jest wytworem kunsztu budowlanego niemieckich rzemieślników z czasów średniowiecza” – kiedy przypatrzymy się układowi cegieł jest to polski gotyk. Nieodłączny symbol województwa, miasta i festiwalu polskiej piosenki w Opolu.
Domek Lodowy
Powstał w 1909 roku z inicjatywy Towarzystwa Łyżwiarskiego. Przy dawnej fosie zamkowej. Domek Lodowy jest w stylu górskim. W czasie „Nocy Kryształowej” niemiecka straż pożarna polewała go wodą, w czasie kiedy obok płonęła nowa, opolska synagoga.
Obiekt przetrwał nienaruszony w czasie zawieruchy ostatniej wojny. Po II wojny światowej, od początku lat pięćdziesiątych XX wieku, jest siedzibą i własnością Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego (PTTK). Na parterze znajduje się lokal gastronomiczny.
Fot. Marta Janiak
Synagoga której nie ma
Bezpośrednim działaniem niemieckich narodowych socjalistów była zorganizowana w całej ówczesnej III Rzeszy tzw. „Noc Kryształowa”, z 9 na 10 listopada 1938r.
Tym terminem określamy masowe podpalenia bożnic – synagog oraz niszczenie żydowskich sklepów. Działania te wymierzone były przeciw ludności żydowskiej w całych hitlerowskich Niemczech.
Nie ominęły miasta Opole. Dzisiaj w miejscu synagogi stoi budynek przedszkola a tuż obok pomnik, upamiętniający tamte listopadowe wydarzenia.
TSA, „Potop”, Radio Opole i Dama Pasieczna
Dzisiejszy budynek Polskiego Radia w Opolu, znajdujący się przy ul. Strzelców Bytomskich 8 to przedwojenny Dom Rzemiosła. Pamiątką po tamtych czasach są portale wejściowe ozdobione płaskorzeźbami o tematyce trudu wykonywania zawodów. Autorem był Thomas Myrtek przedwojenny opolski rzeźbiarz.
ul. Niedziałkowskiej w sąsiedztwie WDK wydarzył się także incydent kiedy to krewki sąsiad wystrzelił ze strzelby w kierunku okien gdzie ćwiczył najgłośniejszy zespół rockowy w Polsce początku lat osiemdziesiątych.
Tabliczka „Wielka woda 3,95m” jest umieszczona przed wejściem do budynku Polskiego Radio Opole, ukazując miejsce, do którego sięgała woda podczas powodzi tysiąclecia w lipcu 1997r.
W ogródku restauracyjnym „Radiowa” stoi posąg tajemniczej postaci – Damy Pasiecznej. Fundatorem był już nieżyjący prałat opolskiej katedry ks. Stefan Baldy. Pomnik jest symbolem jedności i braterstwa wszystkich mieszkańców wyspy Pasieka w czasie powodzi.
Wyspa trzech konsulatów
Na Wyspie Pasieka w okresie międzywojennym działały dwa konsulaty dyplomatyczne nowo powstałych, po podpisaniu Traktatu Wersalskiego, państw. Były nimi placówki konsularne Rzeczpospolitej Polski i Republiki Czechosłowacji. Wcześniej, w latach 1920-1922r., w Opolu, w Banku Rolników przy Nikolaistrasse 36a (dzisiejsza ul. Książąt Opolskich) działał polski konsulat generalny. Placówka ta działała przy Komisji Międzysojuszniczej, potem została przeniesiona do Bytomia. W latach 1920 – 1931 sprawy Polaków były załatwiane przez konsulat czechosłowacki w budynku przy obecnej ul. Piastowskiej 22. Polska placówka konsulatu generalnego w Opolu wznowiła działalność od 1931r. na wyspie Pasieka. Działała do 1 października 1939r. , w dawnym Domu Pruskim przy obecnej ul. Konsularnej 1.
Trzecią placówką na wyspie Pasieka w randze wicekonsulatu jest konsulat Republiki Federalnej Niemiec przy ul. Strzelców Bytomskich 11 działający od początku lat 90-tych XXw.
Mural Niepodległości
Na ścianie budynku Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego, od strony ulicy Piastowskiej, pojawił się mural namalowany z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę. Odsłonięto go uroczyście 10.11.2017 roku. Jego autorem jest dr Bartłomiej Trzos. Mural ma formę taśmy filmowej. W poszczególnych kadrach przedstawiono sylwetki tych, którzy odgrywali ważne role w odzyskiwaniu przez Polskę niepodległości. Na widza spoglądają: Wincenty Witos, Józef Piłsudski, Wojciech Korfanty, Ignacy Paderewski, Alfons Zgrzebniok, Norbert Gończyk, i Bronisław Koraszewski,. W jednej z klatek filmowych jest napis Polonia Restituta. Pod taśmą umieszczono logo „Niepodległej”.
Dziury w moście zamkowym i tzw. „Opolska Wenecja”
Spacerując po Opolu przypomina mi się tekst piosenki zaśpiewany przez niezapomnianego Andrzeja Zauchę pt: C'est la vie - Paryż z pocztówki - „… Knajpa, kościół i widok z mostu …” – no właśnie, ale gdzie to jest w Opolu? Stoimy na ul. Zamkowej na żółtym moście. Knajpa kiedyś była obok Archiwum Państwowego - starsi pamiętają „Musiołówkę”. Kościół – stoi także obok po drugiej stronie na przeciw Archiwum Państwowego – kościół Ojców Franciszkanów pw. Świętej Trójcy. No i ten widok z mostu – po lewej stronie tzw. „Opolska Wenecja” co to takiego?
Dlaczego goście odwiedzający to miejsce zachwycają się tym widokiem? Jesteśmy w szczególnym miejscu – gdzie go tak naprawdę brak. Widzimy kanał Młynówkę. Oddzielający dawną część książęcą czyli wyspę Pasiekę od Starego Miasta. To tutaj – nad Młynówką - stały młyny miejskie i książęce oraz magazyny. Od średniowiecza do początków XXw. był tutaj port śródlądowy. Wszystko to wiemy z grafik F.B. Wernera jak kiedyś wyglądało miasto Opole połowie XVIIIw.
Po dużym i małym młynie miejskim przy ul. Szpitalnej został do dziś dnia – plac zwany Maślanym. Handlowano tam nabiałem od lat osiemdziesiątych XIXw. Obok stoi wysoka stara kamienica a bliżej nas budynek starej synagogi. Dzisiaj siedziba TVP3 Opole. Na lewym brzegu śluza.
Za jazem na prawym brzegu stare kamieniczki zatopione w Młynówce – zachwycają swoją urodą. Maleńką namiastką tej prawdziwej włoskiej Wenecji. Piękne widoki odbiją się w wodach Młynówki. Nie mamy sposobności patrzeć pod nogi przechodząc mostem zamkowym. To tutaj na środku tego mostu była niewidoczna granica – między władzą książęcą a władzą miejską.
Jeden z przekazów historycznym mówi nam, że jak któraś z władz miała kłopoty z remontem mostu do swojej połowy i było widać dziury w moście a przez nie Młynówkę, to oznaczało kłopoty finansowe jednej lub drugiej. Proszę od czasu do czasu spojrzeć pod nogi przechodząc przez ten most. No cóż - C'est la vie.
Pozostałe zdjęcia uczestników pierwszej grupy
Trasa: Gród-Miasto-Stolica
4.09.2021
Papa Musioł
Tak pieszczotliwie nazywano Karola Musioła, ojca Opolskiego Festiwalu Polskiej Piosenki. Bardzo dobry gospodarz Opola. Człowiek otwarty na innych. Był przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej. Podchwycił ideę, że polska młodzież śpiewa polskie piosenki. Od początku lat sześćdziesiątych realizował plan budowy dzisiejszego amfiteatru. Założycel Towarzystwa Przyjaciół Opola, pierwszego organizatora Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej (19 czerwca 1969r.), podczas którego Musioł, z charakterystycznym dla siebie śląskim akcentem przywitał zebranych słowami „Witam was ciule” (w ten sposób wymawiał słowo „czule”). Po chwilowej konsternacji nastąpiły gromkie brawa i podziękowania za doprowadzenie budowy amfiteatru do końca. Pomnik Papy Musioła został wykonany przez opolskiego artystę Wita Pichurskiego. Odsłonięto go 25 kwietnia 2008r. Widzimy jak Karol Musioł jest ukazany przez autora pomnika w ruchu w drodze z Urzędu Wojewódzkiego do ratusza, z teczką w ręce i targanym przez wiatr krawatem. Przy pomniku znajduje się także figurka małego ptaszka, który wskazuje skrzydełkiem kierunek miejskiej „Trasy Festiwalowej”.
Fot. Cezary Małecki
Fot. Cezary Małecki
Fot. Dominika Hermanza
Fot. Dominika Hermanza
Fot. Anna Podkowa Jarosz
Fot. Anna Podkowa Jarosz
Mauzoleum Piastów.
Kaplica pw. św. Anny w opolskim kościele franciszkańskim pw. Trójcy Świętej to jeden z najstarszych zabytków gotyckich. Obiekt powstawał na początku XIV w. po pożarze w 1307r. Rzeźby Piastów opolskich na tumbach kazał wykonać książę Bolko III dla swojego dziada Bolka I Opolskiego oraz ojca Bolka II Opolskiego. Sam zleceniodawca ma swój posąg po lewej stronie wraz z małżonką Anną. Obecne sklepienie gwiaździste z orłem Piastów opolskich pochodzi z drugiej połowy XV wieku.
Rynek w Opolu
Fot. Cezary Małecki
Fot. Grażyna Staronka
Filharmonia Opolska
Pomnik Bojownikom o Polskość Śląska Opolskiego (opolska Nike)
Opolska Nike jest jednym z najbardziej lubianych pomników Opola. Ważący 400 ton pomnik znajduje się w centrum miasta i jest częstym miejscem spotkań. Jest symbolem wolności, waleczności i polskości. Monument mierzący aż 15 metrów stanął w 1970 roku. Odsłonięto go 9 maja w 25 rocznicę zakończenia II wojny światowej, jako symbol zwycięstwa nad faszyzmem oraz powrotu Opola do macierzy.
Opolska Katedra
Wzniesiona została w stylu śląskiego gotyku. Ma trzy nawy, 60 metrów długości i 26 metrów szerokości. Najstarsze znane wzmianki o opolskiej świątyni pochodzą z 1223 roku. Katera ta powstała jednak w miejscu budowanych tu już wcześniej i wielokrotnie przebudowywanych świątyń. Uwagę mocno przyciągają neogotyckie wieże katedry, mają one aż 73 metry wysokości. Zostały wybudowane pod koniec XIX w. Na katedralnych drzwiach znaleźć można papieża Jana Pawła II, a obok niego arcybiskupa opolskiego - Alfonsa Nossola. Na drzwiach upamiętniono także Lecha Wałęsę oraz zamordowanego przez komunistyczną służbę bezpieczeństwa ks. Popiełuszkę. Wrota opolskiej katedry zostały ufundowane w 1997 roku, z okazji 700-lecia istnienia tutejszej parafii.
Pozostałe zdjęcia uczestników drugiej grupy
 |
Fot. Anna Podkowa Jarosz   |
Komentarze
Prześlij komentarz